3 Doordachte manieren waarop u kunt profiteren van meditatie

Ik ben een sukkel voor lijstartikelen. Vooral degenen die tips geven voor het bevorderen van persoonlijke groei. Hoe meer ik op deze verhalen heb geklikt, hoe meer ik een terugkerende suggestie heb opgemerkt: meditatie.

Ik ben nu al een tijdje geïntrigeerd door meditatie. Ik heb het zelfs een paar keer geprobeerd, altijd zonder richting, en ik heb nooit succes gevonden.

In mijn experimenten zat ik een paar minuten en probeerde ik expliciet aan iets te denken of helemaal niets. Het doel varieerde met de techniek die ik probeerde, vaak iets dat ik online had gelezen of mijn moeder op Oprah's kanaal had gezien.

En onvermijdelijk zou ik gek worden. Ik kon het niet goed krijgen. Toen mijn timer afging, was ik meer in de war dan toen ik begon.

Het probleem was mij duidelijk, geen meditatie, daarom besloot ik me aan te melden voor een les. Ik dacht dat de structuur en begeleiding me een kans zouden geven om uit mijn eigen weg te komen. Ik had gelijk.

Al meer dan een jaar mediteer ik dagelijks. De resultaten zijn zo positief dat ik meditatie ben gaan bekijken zoals elk fundamenteel gezondheidsblok, zoals kwaliteitsslaap of een voedzaam dieet. Het heeft invloed op alles. Het maakt het een beetje makkelijker om mij te zijn.

Hoewel het hielp om een ​​passende techniek te vinden, is het verschil te maken met mijn toewijding om consistent te verschijnen en open te blijven staan ​​voor wat er ook gebeurt.

Want als je dat eenmaal doet, zijn de voordelen grenzeloos. Hier zijn er drie.

1. Meditatie heeft me geholpen mezelf te zijn.

Ik geef het toe: ik heb woede op de weg. Wat ongebruikelijk is, want wanneer ik ergens anders ben (ik geloof graag) ben ik gemakkelijk in de omgang. Het is niet het soort woede waarmee ik collega-forensen confronteer, maar het is aantoonbaar even gevaarlijk.

Elke dag navigeer ik twee spitsuren, en elke dag word ik geconfronteerd met overtredingen die me tot ergernis drijven: mensen die me niet laten fuseren, mensen die onder de snelheidslimiet rijden, mensen die binnenkomen op de rand van een afrit van de snelweg, zodat ze niet ' t moet in de rij wachten (alsof de rest van ons dat ook wil).

Ik zit daar te seinen, op mijn stuur te bonzen, terwijl de spanning binnenin zakt. Mijn enige verhaal is het meevoeren van het beledigende voertuig om de bestuurder de turn-and-look-behandeling te geven (wat nooit zo bevredigend is als het zou moeten zijn).

Maar sinds ik ben begonnen met mediteren, ben ik niet zo gemakkelijk of zo vaak voorbij mijn kookpunt geduwd. Begrijp me niet verkeerd - de bovengenoemde wandaden zijn net zo onaanvaardbaar; Ik ben gewoon niet zo getroffen.

Hoe handig deze kalmte ook is geweest tijdens mijn woon-werkverkeer, het heeft ook andere delen van mijn leven doordrongen. Ik voel nog steeds ongeduld, angst en angst; ze zijn net afgestompt tot een beter beheersbaar niveau.

Het is alsof de dagelijkse meditaties zijn verdubbeld als generale repetities, waardoor ik kalm en gelijkmatig kan oefenen, en me eraan herinnert dat de extra vier seconden die ik moet wachten op die kerel wanneer het licht groen wordt, het niet waard zijn om een rukken over.

Voor het eerst sinds lange tijd kan ik me meer gedragen als de persoon die mijn ouders hebben opgevoed.

2. Meditatie heeft me een nieuw perspectief gegeven.

In de Seinfeld- aflevering 'The Pick' weet George niet hoe hij met een bepaalde situatie moet omgaan, dus vraagt ​​hij Kramer om advies.

"Wat zegt de kleine man in je?" Zegt Kramer. "De kleine man weet alles."

"My Little Man is een idioot, " antwoordt George.

Net als Costanza worstel ik met mijn kleine man - die innerlijke verteller die alles bekritiseert wat ik doe, zeg en denk. Op verschillende momenten heeft hij angst, schokkende zelfvertrouwen en gesaboteerde pogingen die ik heb gedaan om vooruit te komen, aangewakkerd.

Dus mijn meditatie was natuurlijk rijp voor invasie.

Toen ik begon met oefenen, zou de kleine man elke poging beoordelen, niet alleen nadat ik klaar was, maar ook toen ik het deed. Terwijl hij op mijn achterbank mediteerde, zou hij beoordelen hoe goed ik contact maakte met mijn mantra of ongeduldig jammerde, hoe lang nog?

Eindelijk begon de les. Mijn klas leerde me dat er niet zoiets bestaat als een goede of slechte meditatiesessie, omdat iedereen je geeft wat je nodig hebt: soms is dat de kans om stress te leren of te verwerken; andere keren is het de kans om te ontspannen of kritische inzichten te krijgen.

En eigenlijk kan hetzelfde gezegd worden van elke ervaring die ik heb. Te vaak ben ik opgehouden met wat ik anders had kunnen of moeten doen, of hoe ik het slachtoffer werd van een ongelukkig lot.

Wat er ook op mijn pad komt, ik accepteer het veel sneller. Ik erken dat wat er ook gebeurt, ten goede of ten kwade, is wat er zou moeten gebeuren. En het is aan mij om het te erkennen, ervan te leren en erop te vertrouwen dat het de bouwstenen biedt die ik nodig heb om vooruitgang te boeken.

Met zo'n visie heeft de kleine man geen antwoord.

3. Meditatie heeft me moeilijker gemaakt.

Mijn familie en King's Hawaiiaanse zoete broodjes opzij, mijn twee passies zijn schrijven en golfen.

Als schrijver vind ik het vaak leuk om iets meer te schrijven dan ik eigenlijk graag schreef. De bestemming kan leuker zijn dan de reis.

Starend naar mijn computer, is het scherm zo leeg als mijn hersenen voelen. Ik heb geen woorden en geen richting, of een miljoen woorden die ik in een miljoen richtingen kan nemen. Het netto resultaat is hetzelfde.

Er is ook die knipperende cursor, als een tikkende vinger, die mij uitdaagt met zijn ik wacht! ongeduld. Het maakt niet uit hoe vaak ik door deze traagheid vecht; er is ten minste een deel van mij ervan overtuigd dat ik deze keer als fraude zal worden blootgesteld.

In golf kan elke opname die u tegenkomt net zo intimiderend zijn als dat lege scherm. Op de eerste tee is je ronde ongeschreven, en hoewel er krachten van buitenaf zijn, zoals wind en water, is het verhaal dat zich uiteindelijk afspeelt aan jou.

De bal zit daar gewoon te wachten tot je hem vertelt waar hij heen moet. En als je het slechte aanwijzingen geeft, is er niemand de schuldige, behalve jezelf. Doe dat genoeg tijdens een ronde en het duurt niet lang voordat je wordt overweldigd door een gevoel van ontoereikendheid.

Gelukkig heeft meditatie schrijven en golf beter beheersbaar en nog aangenamer gemaakt.

Ik hoorde ooit iemand meditatie beschrijven als een douche voor je hersenen. Dat is een goede karakterisering. Mijn dagelijkse praktijk helpt het vuil te reinigen - angst, angst en zelftwijfel - dat mij ontspoort. Dit houdt me rustiger en maakt me tegelijkertijd harder en veerkrachtiger.

Als ik niet kan bedenken wat ik moet schrijven of als ik mijn Titleist in iemands zwembad heb gebananiseerd, in plaats van dat mijn geest zichzelf verandert, heb ik nu de energie en de helderheid om de hit te absorberen, het verleden erin te stoppen het verleden en ga terug naar het heden.

De resultaten bewijzen het. Sinds ik begon te mediteren, heb ik mijn golfhandicap verlaagd door tal van door rampen bestemde rondes te redden, en ik ben productiever geweest als schrijver.

Ik heb ook de woorden geschreven die je leest: mijn eigen lijstartikel.