Wat Halloween ons over traditie kan leren

Ik wilde dit artikel niet schrijven.

Normaal pekel ik de verhalen die ik wil schrijven. Deze keer vroeg mijn redacteur me of ik een artikel over traditie wil schrijven. "Tuurlijk, " zei ik, stiekem voelend als een strafrechtadvocaat die brandstichters verdedigt.

Ik ging zitten om te schrijven dat de traditie traditie was voor niets, iets waar alleen senioren aan vasthielden die geen computer bezitten.

Toen begon ik te graven.

Halloween's 2000-jarige oudere broer

Waarom houden we vast aan tradities die hun oorspronkelijke doel hebben verloren? Omdat het die tijd van het jaar is, laten we Halloween kiezen.

De Kelten waren mensen die 2000 jaar geleden in het gebied woonden dat nu Ierland, het VK en Noord-Frankrijk is. Destijds, in de kou van het noordelijk halfrond, toen de winter zijn greep verstevigde, begonnen de Kelten zich ongemakkelijk te voelen. De dagen en de schaduwen werden langer, voedsel was schaars en het behalen van een opleiding op het eerste niveau was een grote prestatie.

Wie kon hen de schuld geven omdat ze geloofden dat op 31 oktober, de dag van Samhain (uitgesproken: gezaaid ), de grens tussen de werelden van de levenden en de doden vervaagd en geesten over de aarde zwierven voor een laatste kans om wraak te nemen op hun sterveling vijanden?

Om deze kwaadaardige geesten te verwarren en / of te sussen droegen mensen dierlijke maskers als vermommingen, staken vreugdevuren aan om de geesten terug naar de andere wereld te begeleiden en vertrokken traktaties buiten als afleiding. Klinkt bekend?

Vandaag gaat Halloween meer om je vriendin eindelijk in die Wonder Woman-outfit te krijgen dan om poltergeists te slim af te zijn, maar we zijn twee millennia later vastgehouden aan onze Samhain Halloween-tradities. Waarom?

Waarom vieren we een vakantie die niets met zijn oorsprong te maken heeft?

Spooky Traditions

Het voor de hand liggende antwoord is dat Halloween leuk is, of je nu 6 bent en pronkt met je dinosauruskostuum, 25, bier puffend uit een uitgeholde pompoen of 40, Instagram-foto's uploadt van je 6-jarige die rond rolt in een berg van gratis snoep.

Maar hoe zit het met die niet-zo-schattige tradities?

Hoe zit het met broederschap hazing, verouderde bedrijfsculturen of uw vrijdagavond reis naar de hamburger drive-thru? Sommige tradities doen ons duidelijk pijn, maar we houden ze in leven.

Onze meest traditionele familieleden zijn meestal degenen die ons sokken voor Kerstmis blijven kopen, constant praten over die voorgoed niets-ex-man die 10 jaar geleden vertrok, en die onmogelijk buiten de provincie kon reizen.

De duistere kant van de traditie is hersenloze herhaling van een activiteit wanneer deze allang het nut ervan is verloren. Het is het beste om die demonen uit te drijven.

En de lichtere kant?

Een eenzijdige aanval op traditie zou het halve verhaal missen. Ik wilde een artikel schrijven over de traditie, maar het onderzoek liet me dat niet. Nogmaals, neurowetenschap heeft mij (en jij) gered van een woedeaanval.

In hun traditie van het bestuderen van alles wat je je maar kunt voorstellen, hebben wetenschappers traditie bestudeerd. Uitgebreid.

Naast de overduidelijke voordelen van stabiliteit en aarding in het leven van kinderen, van het onderwijzen van waarden, het versterken van familiebanden en het doorgeven van wijsheid, heeft onderzoek zich gericht op de rol van traditie bij het genereren van nostalgie.

Als ik terugdenk aan mijn broer in zijn duivelskostuum en aan mij in mijn Romeinse soldatenuitje, op weg met onze plastic pompoenen om te bedriegen of te trakteren, maakt het me aan het glimlachen.

Studies gepubliceerd door de American Psychological Association tonen aan dat nostalgie "positief werd geassocieerd met een gevoel van betekenis in het leven, " en dat het ons psychologisch welzijn bevordert.

Onderzoekers van de universiteiten van Southampton en Missouri hebben studies uitgevoerd die aantonen dat "nostalgie sociale banden versterkt, positieve zelfbeschouwing vergroot, aanleiding geeft tot denkpatronen die flexibel, creatief, integratief en efficiënt zijn."

Dat klinkt absoluut niet als de karikatuur van de verstopte oude tante Millie.

Op koude dagen kan nostalgie ons letterlijk warmer doen voelen, een evolutionair voordeel voor onze voorouders in de sneeuw op zoek naar voedsel.

Traditionele evolutie

OK, dus tradities kunnen positief zijn zolang ze waarde blijven bieden. Wanneer dat niet langer het geval is, is het tijd dat die tradities evolueren.

Ergens rond het jaar 700 drong het christendom door naar Keltisch grondgebied. Natuurlijk was paus Gregorius III niet zo enthousiast om kerkvolgers rond te laten rennen met geitenkoppen, verstoppertje spelen met de doden. Dat zou gewoon niet doen.

Zijn oplossing? Hij verhuisde Allerheiligen naar 1 november en nam enkele van de Samhain-tradities op, waardoor het evolueerde van een dag waarop de doden de levenden bezochten en de Druïden uw fortuin verdeelden in All Hallows 'Eve (later, Halloween), een viering van de glorieuze doden in de hemel, en een door de kerk gesanctioneerde dag voor het aantrekken van engel- en duivelskostuums.

De traditie evolueerde en de westerse beschaving werd gered van de dreigende ineenstorting (lichte overdrijving hier).

Snel vooruit naar de koloniale tijd, wanneer onze plezierige dingen werden afgekeurd door onze puriteinse voorouders. De viering evolueerde uit de mode, totdat een golf van Ierse en Schotse immigratie in de jaren 1800 de Halloween-tradities nieuw leven inbracht.

Vandaag heeft Halloween zijn religieuze connotaties bijna verloren, maar we blijven de traditie levend houden. Waarom? Omdat het leuk is, zoals ik al zei. Heb je niet geluisterd?

Leuk weetje: Een kwart van alle snoep die jaarlijks in de VS wordt verkocht, wordt voor Halloween gekocht.

Ben je een kast traditionalist?

Ik kwam bij dit artikel en dacht dat iedereen die zich als traditioneel identificeerde waarschijnlijk iemand is die ook van kerkorgelmuziek houdt.

In de regel probeer ik mijn gedrag voortdurend te onderzoeken, zodat ik dingen niet alleen doe omdat ze altijd zo zijn gedaan.

Maar als ik terugkijk op mijn gelukkigste herinneringen, komen er veel uit een tijd dat ik tradities beoefende. Goth Halloween met Claire en Eric, circa 2006. Binge-watching Kerstshows met mijn broer op het tapijt in de familiekamer toen we thuis waren van de universiteit. Jaarlijkse kampeerreizen naar The Pinery met de jongens van de middelbare school. Zelfs de scones die ik zaterdagochtend had, zijn een traditie.

Deze rituelen zijn een krachtige bron van vreugde in mijn leven. Zolang ik de bruikbaarheid ervan in vraag blijf stellen, denk ik dat dit traditie-ding toch niet zo slecht is.

Foto door Beth Teutschmann op Unsplash