Wat ik over mezelf heb geleerd tijdens het onderzoek naar mijn stamboom

Zijn voornaam was Johannes.

We noemden hem altijd Opa - het Nederlandse woord voor 'grootvader'. Hij was in mijn leven sinds mijn geboorte, maar ik had zijn echte naam niet eens geweten. Mensen die geen Nederlander waren, zoals mijn moeder, noemden hem John. Bijna iedereen noemde hem Jan. Maar in zijn juridische documenten stond Johannes, een naam die ik nog nooit in mijn leven had gehoord, totdat ik hiermee begon.

Opa en mijn grootmoeder, Oma, woonden in een huis in Europese stijl in Niagara Falls, Canada. In mijn herinneringen ruikt het huis naar een warm ontbijt en klinkt het als lachende familieleden. Maar die plaats was 1400 mijl van waar ik ben opgegroeid, en de jaren verdampten. Voordat ik het wist, waren mijn grootouders weg.

Toen ik mijn genealogie begon te onderzoeken, hoopte ik meer te weten te komen over waar en wie ze vandaan kwamen. Door oude archieven bladeren zal geen verloren jaren terugbrengen, maar ik dacht dat het misschien een manier was om enkele van de verhalen te leren die ze nooit de kans hadden gehad om me te vertellen. Dus toen ik "Jan Nieuwesteeg" zocht in de balk "Alle collecties" op Ancestry.com, verwachtte ik een schat aan informatie te vinden over een man die ik nauwelijks kende.

Sommige mensen beginnen met voorouders zoeken omdat ze denken dat ze afstammen van royalty's. Sommige mensen doen het omdat ze iemand zoeken. Reclamespots voor verschillende sites bevatten getuigenissen van mensen die ontdekten dat ze voorouders hadden op plaatsen die ze zich nooit hadden kunnen voorstellen. Families die altijd dachten dat ze één etniciteit waren, leerden dat ze eigenlijk iets heel anders waren. Na een tijdje hoop je dat je stiekem misschien ook iets bent dat niemand zou vermoeden. Je hoopt op een verrassende wending in je eigen verhaal, zoals je misschien leest in een spannende roman. Maar toen ik de DNA-test deed - een flesje speeksel via de post stuurde - bleek uit de resultaten dat ik 100 procent Europeaan was. Ik was eigenlijk een beetje teleurgesteld. Ik dacht: mijn voorouders moesten meer naar buiten.

Hoe meer ik echter zocht, hoe meer ik besefte dat ik het gevoel leuk vond dat elke keer kwam als ik iemand vond die ik niet kende, of iets samenstelde om een ​​bestaan ​​te verduidelijken. In feite begon dit verbonden gevoel me te duwen. Toen ik een foto vond van Oma's vader (mijn overgrootvader), een vriendelijk ogende man met prominente wang-tot-kin-gezichtslijnen, was ik verbaasd over hoe hij op mijn eigen vader leek. Ik staarde naar de foto, verrast door de overweldigende connectie die ik voelde met een persoon die was gestorven voordat ik werd geboren - een persoon die veel leek op mijn vader en een beetje op mij. Ik merkte dat ik wou dat ik hem had kunnen ontmoeten.

***

Mensen voelen zich om veel redenen niet verbonden met hun eigen familieleden. Gezinnen gaan op zoek naar werk. Onze sociale kringen groeien uit elkaar. We hebben verschillende politieke overtuigingen. Soms gaan we jaren zonder te praten met de mensen van wie we houden en beginnen we te denken dat we niet veel gemeen hebben. Maar met een stamboom krijgt u een visualisatie van de dingen die u deelt. Meer dan de wetenschap zelfs kan beschrijven.

Ik sta niet in het bijzonder dicht bij veel van mijn uitgebreide familie om al die redenen, en sommige anderen, maar ik wist dat ze allemaal meer over onze familiegeschiedenis zouden weten dan welke website dan ook. Dus begon ik te reiken.

Mijn grootouders van moederskant hebben hun internetdiensten een tijdje terug geannuleerd, dus ik schreef ze een handgeschreven brief die werd afgesloten met een vraag: wat kun je me vertellen over je ouders en grootouders? Ik werd op een zaterdagochtend gebeld. Ik was verrast om mijn moeders vader aan de andere kant van de lijn te horen. Hij had mijn brief ontvangen en belde om me over zijn familie te vertellen.

"De Schotten deden het anders dan de Britten, " vertelde mijn grootvader me, verwijzend naar de twee immigrantenhelften van zijn afkomst. “De McLelland-clan emigreerde allemaal . Opa McLelland en al zijn broers en neven emigreerden en kregen banen bij een staalbedrijf. Toen ze zich vestigden, gingen ze terug en brachten al hun vrouwen en kinderen mee. "