Hoe hardlopen me helpt een betere versie van mezelf te worden

Aan het einde van een lange en drukke dag, of wanneer ik de behoefte heb om te ontstressen en mijn geest te kalmeren, is mijn activiteit om te gaan voor een lange periode. Ik ben niet wat je een natuurlijk geboren hardloper zou noemen, maar ik hou ervan om eruit te komen en hoe dan ook te rennen.

Ik ren vaak 's nachts rond de binnenstadswijk waar ik woon. Het is een kans om mijn overactieve brein te stoppen en nieuwe ideeën de leegte binnen te laten komen die dit proces van nature creëert.

Langs mijn gebruikelijke route is er een lang en smal pad. De ene kant van dit pad is omsloten door een steile heuvelrug die uitkomt op een aangrenzend park, terwijl de andere kant is bekleed met gelijkmatig uit elkaar geplaatste vijgenbomen die in de afgelopen eeuw zijn gegroeid om het lange pad te omsluiten. 'S Nachts beschermt het bladerdak van de oude bomen het pad tegen het licht en het lawaai van de stad op slechts enkele meters afstand.

Terwijl ik de hoek omkom van lawaaierige, goed verlichte straten en het donkere pad afdaal, voel ik me eenzaam. De koude lucht prikt mijn neusgaten tijdens het inademen terwijl het voor mijn gezicht in stoom wordt omgezet. De stilte rondom is een welkome indringer aan het einde van een drukke dag, een ontsnapping aan het externe geluid.

Op enige afstand, helemaal aan het einde van het pad, zie ik de schemerige lichten van de straat aan de andere kant, die me leiden in de richting die ik moet afleggen om thuis te komen. Ik moet van de ene kant van het pad naar de andere kant komen. Ik moet de eerste stappen in de duisternis zetten en stap voor stap doorgaan. Ik ren voor dit moment.

Hardlopen kan een verworven smaak zijn. Het vereist een zekere hoeveelheid discipline, vastberadenheid en de bereidheid om de reacties van je eigen lichaam op ongemak en uitdagingen te onderzoeken. Jarenlang was rennen ongeveer net zo aantrekkelijk voor mij als een grote kom haver. Ik wist dat het goed voor me was, maar er is gewoon geen grote aantrekkingskracht om die flauwe, smakeloze brij vaker dan nodig te consumeren.

Maar nu, in tegenstelling tot de kom haver, is het een proces waar ik veel plezier van krijg. Het geeft me een ontspannen en mentaal helder gevoel, terwijl het me ook een gevoel van voldoening geeft en het gevoel dat er verbeteringen worden aangebracht.

Dat gevoel is deels omdat het proces van hardlopen - of welke oefening dan ook - een bewezen manier is om positieve chemicaliën in de hersenen te verhogen, zoals serotonine, de neurotransmitter die de stemming verbetert en de slaap en eetlust reguleert. Het laat ook endorfines in het lichaam vrij, die helpen de ontspannen gevoelens en de natuurlijke "hardloper high" te produceren die ik voel aan het einde van een goede run.

Ik moet van de ene kant van het pad naar de andere kant komen. Ik moet de eerste stappen in de duisternis zetten en stap voor stap doorgaan. Ik ren voor dit moment.

Er zijn veel voorbeelden van mensen die soortgelijke vreugde hebben gevonden in hardlopen. Het gebruiken als een proces om ze duidelijkheid te geven en te helpen bij het genereren van persoonlijke transformaties in andere delen van hun leven.

Als jonge man werkte Haruki Murakami lange uren om zijn kleine Jazz-bar naast een druk treinstation in Tokio te houden. Uitgeput en toe aan een pauze, veranderde zijn leven dramatisch op een dag toen hij instinctief zijn eerste roman begon te schrijven.

Binnen enkele maanden had hij de roman met de hand geschreven en het enige exemplaar voorgelegd aan een literair tijdschrift met een schrijfwedstrijd. Hij won deze wedstrijd, met dit eerste stuk werk dat ook in heel Japan goed werd ontvangen. De komende jaren bleef Murakami zijn Jazz-club bedienen terwijl hij andere korte romans schreef in zijn vrije momenten en in de vroege ochtend na het sluiten van de club.

Beetje bij beetje verwierf zijn werk genoeg bekendheid in Japan dat hij besloot de Jazzclub te verkopen en zijn passie voor het schrijven van romans fulltime na te streven.

Kort nadat hij deze beslissing had genomen, merkte Murakami dat hij begon aan te komen. Hij rookte ook tot 60 sigaretten per dag en besefte dat zijn leven als romanschrijver voortijdig zou worden afgebroken als hij op deze ongezonde weg zou blijven. Dus besloot hij in 1982 op 33-jarige leeftijd een nieuwe levensveranderende beslissing te nemen. Hij begon te rennen.

Vanaf dat moment zou Murakami elke dag kleine stappen zetten om zichzelf te veranderen in een hardloper. De fysieke en mentale voordelen van dit proces leidden hem tot een groter gevoel van geluk en inspiratie toen hij zichzelf zowel fysiek als mentaal begon te verbeteren.

Het is moeilijk te zeggen of de duidelijkheid en het doelgerichtheid die door dit lopende regime is verkregen rechtstreeks in zijn geschrift is vertaald, maar in de afgelopen 35 jaar is Murakami doorgegaan met het creëren van romans van onderzoek en diep begrip van menselijke ervaringen die miljoenen exemplaren hebben verkocht en won een reeks literaire prijzen over de hele wereld. Hij schreef zelfs een boek over hardlopen.

Murakami heeft ook deelgenomen aan vele marathons en ultramarathons, terwijl hij zijn toewijding om elke dag zonder falen te blijven handhaven, heeft gehandhaafd. Hij ontdekte het pad naar zijn unieke doel in het leven door de instinctieve beslissing te laten beginnen, om de eerste stappen naar groei en transformatie te zetten - zowel in zijn schrijven als in zijn hardlopen.

Voor mij is het beste deel van hardlopen dat elke run een kleine metafoor is voor dit transformerende proces. Terwijl ik het donkere en eenzame pad betreed aan het einde van mijn gebruikelijke run, weet ik dat de enige weg naar de andere kant is om het stap voor stap te nemen. Om thuis te komen, een beetje sterker dan toen ik begon. Het is een krachtige en stimulerende ervaring.

Dus of het nu gaat om het schrijven van een roman, het uitvoeren van een marathon of het proberen van een taak waar we ons instinctief toe aangetrokken voelen, ons pad zal ons niet altijd duidelijk worden gemaakt, en er zijn veel stappen te nemen voordat we de overkant bereiken, maar we kunnen dat doel alleen bereiken als we besluiten om te beginnen en de eerste stap te zetten.

Gerelateerd: Hoe training voor een marathon me ertoe aanzette meer te zoeken