Hoe je je niet ellendig voelt op het werk

Yale psycholoog Amy Wrzesniewski heeft de kost verdiend door te bestuderen hoe de mentale opvattingen die we hebben over ons werk de prestaties beïnvloeden. Na vele jaren en honderden interviews met werknemers in elk denkbaar beroep, heeft ze ontdekt dat werknemers een van de drie 'werkoriëntaties' of denkrichtingen over ons werk hebben. Wij beschouwen ons werk als een baan, een carrière of een roeping.

• Mensen met een " baan " zien werk als een karwei en hun salaris als de beloning. Ze werken omdat ze moeten en voortdurend uitkijken naar de tijd die ze kunnen besteden buiten hun werk.
  
• Mensen die hun werk daarentegen als een carrière beschouwen, werken niet alleen uit noodzaak, maar ook om vooruit te komen en te slagen. Ze zijn geïnvesteerd in hun werk en willen het goed doen.
  
• Ten slotte werken mensen met een roepende kijk als een doel op zich; hun werk vervult niet vanwege externe beloningen, maar omdat ze voelen dat het bijdraagt ​​aan het grotere goed, gebruik maakt van hun persoonlijke sterke punten en hun betekenis en doel geeft. Het is niet verwonderlijk dat mensen met een roepende oriëntatie niet alleen hun werk lonender vinden, maar daardoor ook harder en langer werken. En daarom zijn dit de mensen die over het algemeen meer kans hebben om vooruit te komen.

Voor degenen die hun werk als een roeping zien, is dit geweldig nieuws. Degenen die dat niet doen, hoeven niet te wanhopen. De meest interessante bevinding van Wrzesniewski is niet alleen dat mensen hun werk op een van deze drie manieren zien, maar dat het fundamenteel niet uitmaakt wat voor soort baan men heeft. Ze ontdekte dat er artsen zijn die hun werk alleen als een baan zien, en conciërges die hun werk als een roeping zien. In één onderzoek met 24 administratief medewerkers was elke oriëntatie zelfs in bijna gelijke derde vertegenwoordigd, hoewel hun objectieve situaties (functiebeschrijvingen, salaris en opleidingsniveau) vrijwel identiek waren.

Wat dit betekent is dat een roepende oriëntatie net zo veel te maken kan hebben met de mindset als met het eigenlijke werk dat wordt gedaan. Met andere woorden, ongelukkige werknemers kunnen manieren vinden om hun werkleven te verbeteren zonder stoppen, van baan veranderen of van baan veranderen of zichzelf gaan vinden. Organisatiepsychologen noemen dit 'job crafting', maar in essentie houdt het eenvoudigweg in dat men zijn denkwijze aanpast. Zoals Wrzesniewski zegt, "nieuwe mogelijkheden open voor de betekenis van werk" gewoon door de manier waarop "het is gebouwd door het individu."

Hoe werkt dit? Welnu, als u geen daadwerkelijke veranderingen in uw dagelijkse werk kunt aanbrengen, vraag uzelf dan af welke potentiële betekenis en plezier er al zijn in wat u doet. Stel je twee conciërges voor op de plaatselijke basisschool. De ene richt zich alleen op de rommel die hij elke nacht moet opruimen, terwijl de andere gelooft dat hij bijdraagt ​​aan een schonere en gezondere omgeving voor de studenten. Beiden voeren elke dag dezelfde taken uit, maar hun verschillende mindsets bepalen hun werktevredenheid, hun gevoel van voldoening en uiteindelijk hoe goed ze hun werk doen.

In mijn advieswerk met bedrijven moedig ik werknemers aan om hun "functieomschrijving" te herschrijven in wat Tal Ben-Shahar een "roepende beschrijving" noemt. Ik laat hen nadenken over hoe dezelfde taken kunnen worden geschreven op een manier die anderen zou verleiden om solliciteren voor de functie. Het doel is niet om het werk dat ze doen verkeerd weer te geven, maar om de betekenis te benadrukken die eraan kan worden ontleend. Dan vraag ik hen om na te denken over hun eigen persoonlijke doelen in het leven. Hoe kunnen hun huidige taken worden gekoppeld aan dit grotere doel? Onderzoek heeft uitgewezen dat zelfs de kleinste taken een grotere betekenis kunnen hebben als ze verbonden zijn met persoonlijke doelen en waarden. Hoe meer we onze dagelijkse taken kunnen afstemmen op persoonlijke visie, hoe groter de kans dat we werk als een roeping zien.

Probeer deze oefening:

Draai een stuk papier horizontaal en schrijf aan de linkerkant een taak op die u moet uitvoeren op een werk dat betekenisloos aanvoelt. Vraag jezelf dan af: wat is het doel van deze taak? Wat gaat het bereiken? Teken een pijl naar rechts en schrijf dit antwoord op. Als wat je hebt geschreven nog steeds onbelangrijk lijkt, vraag jezelf dan opnieuw af: wat leidt dit resultaat? Teken nog een pijl en schrijf dit op. Blijf doorgaan tot je een resultaat krijgt dat voor jou zinvol is. Op deze manier kun je elk klein ding dat je doet verbinden met het grotere geheel, met een doel dat je gemotiveerd en energiek houdt. Als je hoogleraar in de rechten bent en een hekel hebt aan administratief werk, teken dan je pijl totdat je hem kunt verbinden met iets waar je echt om geeft, zoals een nieuwe generatie jonge advocaten de middelen bieden die ze nodig hebben om te slagen.

Chip Conley, een innovatieve hotelier, gebruikt een vergelijkbare strategie om zijn werknemers te betrekken. Hij zegt graag tegen iedereen: 'Vergeet je huidige functie. Hoe zouden onze klanten je functie noemen als ze het zouden beschrijven aan de hand van de impact die je hebt op hun leven? ”Wanneer je deze grotere connecties maakt, worden je alledaagse taken niet alleen smakelijker, maar voer je ze ook met veel grotere toewijding uit keert hierdoor terug in prestaties.