Het geheim van het weer in elkaar zetten van humpty dumpty

De eerste keer dat ik me kan herinneren dat mijn gevoel voor humor een dramatisch effect op mijn leven had, was toen ik in de derde klas zat. Ik speelde in ons schoolstuk, Alice in Wonderland . Nee, ik was Alice niet. Ik was Humpty Dumpty - weet je, de egghead die onherstelbaar werd beschadigd toen hij erachter kwam dat hij geen arbeiderscompensatie had.

Het was de openingsavond en het auditorium zat vol met ouders, leraren, studenten en hun families. Uit de vleugels van het podium kijkend, zag ik de rijen verwachtende gezichten. Dat is veel druk voor een derde-klasser. De tijd voor mijn scène kwam in een oogwenk en daar zat ik, in mijn eierkostuum, op de muur. Alles ging goed tot mijn zin: "Ik ben iemand die met een koning heeft gesproken, dat ben ik!" En ik denk dat ik het met iets te veel enthousiasme zei … omdat ik mijn evenwicht verloor en over de achterkant viel van de muur.

Het enige dat het publiek kon horen was een gigantische plof! Ik raakte niet gewond, maar ik herinner me hoe vernederd ik me achter die muur voelde wachten tot het huis besefte dat vallen geen deel uitmaakte van de daad - althans nog niet. Ik kon alleen maar denken dat ik het heel erg verprutste . Ik zou het lachertje van de hele school worden en ik nam aan dat de rest van de cast me zou verwijten dat ik het stuk had verpest. En hoe, vroeg ik me af, zou ik ooit tegen mijn ouders kunnen staan? Ik wilde het podium op rennen en me verstoppen, maar ik was bevroren van angst, gehurkt achter de muur - een ei met ei op zijn gezicht.

Terwijl deze negatieve gedachten in mijn hoofd opspringen, rende de verantwoordelijke leraar de trap op vanaf de eerste rij en riep: "Steven, gaat het?" En instinct trad in werking om te vertrouwen op het vermogen dat mij had gekregen eerder uit slechte situaties: humor. Zonder een beat te missen, riep ik zo hard als ik kon: 'Ja! Maar ik denk dat ik mijn schelp heb gekraakt. Ik hoop dat Alice het niet erg vindt om roerei! 'Tot mijn jonge verbazing explodeerde het hele publiek van het lachen.

Toen ik het gelach hoorde, stak ik langzaam mijn hoofd boven de muur om te kijken wat er aan de hand was. Zodra ze mijn grote egghead zagen, veranderde het lachen in gejuich en iedereen in dat auditorium, inclusief de cast, stond op en zong: "Bult! Bult! 'Omdat roerei gewoon niet zo goed zijn zonder een beetje ham, sprong ik op de muur en ging ik door met veel overdreven buigingen.

De leraar smeekte me om te gaan zitten voordat ik weer viel, maar ik kon er niets aan doen. Ik werd helemaal weggeblazen door de reactie en aandacht die ik kreeg. Het gejuich en het gelach werd luider toen ik een laatste buiging maakte, maar uiteindelijk ging ik zitten en liet het spel doorgaan - en het was een enorme hit. Wat gebeurde er die nacht waardoor ik van beschamend falen naar ongelooflijk succes kon schakelen? Mijn "humor wezen" kwam te hulp.

Binnen enkele seconden was er een grote verschuiving in perspectief - een emotionele transformatie. Gewoon door de eerste voor de hand liggende grap die in me opkwam te vervagen, ging ik van klutz naar held, van het ervaren van vernedering tot het worden van de showster. En ik overdrijf niet als ik 'ster' zeg. Toen het stuk voorbij was, signeerde ik eigenlijk handtekeningen.

Telkens wanneer ik terugkijk op dit belangrijke incident in mijn leven, word ik eraan herinnerd hoe belangrijk het is om mijn emoties onder controle te houden in het bedrijfsleven en in het leven en hoe lachen me kan helpen controle te vinden. Waarom? Omdat je niet alleen aan jezelf hebt laten zien dat je probleem lachwekkend is, maar ook de rampspoed van negatief denken hebt gestopt. Je hebt je zenuwstelsel gekalmeerd tot het punt waarop je je gedachten kunt verplaatsen en helder kunt denken, de situatie opnieuw kunt beoordelen, terug kunt stuiteren en de controle kunt overnemen.

Die nacht als Humpty Dumpty, toen ik meedeed met het gelach van het publiek, voelde ik onmiddellijk verlichting. Ik kreeg mijn zelfvertrouwen terug, nam de controle over en sprong meteen weer op die muur. Dat is kracht!

Vergeet niet dat je gevoel voor humor je gevoel voor perspectief is. Het is een keuze die we allemaal hebben om om te gaan met de waanzin die het leven ons elke dag bezorgt.

Humor kan echt een verschilmaker zijn. Ontdek hoe meer lachen je kan helpen minder te stresseren.