Een werf gaat van een vervuilde plek naar een eeuwig paradijs

Twaalf jaar na het aannemen van een kale achtertuin, wevert deze gepassioneerde tuinman het nog steeds tot een rijk tapijt van kleur en textuur

Gebouwd voor vermaak

Foto door Courtesy van Joyce Hannaford

"Het onderhoud van de tuin duurt ongeveer 60 uur per week, maar ik vind het geweldig!" - Joyce Hannaford, Natick, Massachusetts

Probeer Joyce Hannaford te bereiken in het piekseizoen en je zult nergens komen. "Ik neem mijn telefoon niet meer mee", zegt ze buiten. 'De laatste keer heb ik het in zone 12 achtergelaten - gelukkig voordat de sproeiers begonnen.'

Vraagt u zich af waar die groeiende zone op de kaart staat? Blijkbaar heeft Joyce haar eigen drie hectare grote perceel onderverdeeld in een tiental irrigatiezones gevoed door een geautomatiseerd systeem aangesloten op een put van 150 voet diep. Ze haalt nog steeds 100 voet slang door de tuin. "Ik hou ervan om bepaalde planten echt te laten weken, ik doe het laat op de dag, ik vind het rustgevend, het dwingt me om meer naar een plek te kijken."

Weergegeven: na het opruimen van een tuin die jarenlang werd genegeerd, creëerde huiseigenaar Joyce Hannaford twee stenen verzamelplekken omringd door gebogen stenen muren, coniferen en azalea's.

Constant Garden Surveillance

Foto door Courtesy van Joyce Hannaford

Vrienden vragen zich misschien af hoe Joyce er harder uit zou kunnen zien dan ze al heeft gedaan. Sinds haar eerste poging om de toen nog verlaten tuin 12 jaar geleden tot leven te brengen, toen ze 70 daglelies plantte die werden doorgegeven door een vriend, heeft Joyce het voor elkaar gekregen om bomen, vaste planten en eenjarigen in elke beschikbare inch te verpakken. "Dit is mijn passie", zegt ze simpelweg, eraan toevoegend dat ze, voordat ze de pensioengerechtigde leeftijd bereikte, aan werk dacht als manier om haar groeiende gewoonte te ondersteunen. En nee, ze kan je niet vertellen hoeveel ze in de loop der jaren heeft uitgegeven. "Ik wil het niet weten, " voegt ze eraan toe.

Passie, geen tijdverdrijf

Foto door Courtesy van Joyce Hannaford

Andere mensen verzamelen kunst, spelen poker of brengen de hele dag op Facebook door. Voor Joyce, die opgroeide in Franconia, New Hampshire, en nog steeds haar gateway plant onthoudt - en de 10-pond courgette die het opleverde voor eerste-klas show-and-tell-paar-dingen zijn even bevredigend als het kijken naar een patch van aardse burst voort. Tegenwoordig is ze meer bezig met bloemen dan met voedselproductie en brengt ze veel betrouwbare bloeiers; afgelopen zomer telde ze 875 daglelies die allemaal tegelijk bloeiden.

Getoond: Een graspad baant zich een weg door 'Becky' Shasta madeliefjes, 'Have Time' daglelies en 'Goldsturm' zwartogige Susans.

Uit elkaar gescheurd en samen teruggezet

Foto door Courtesy van Joyce Hannaford

Toen Joyce en haar man, Charlie, hun huis kochten, bestond de tuin voornamelijk uit spichtige ceders en een overgroeid struikgewas. Na het zorgen voor de broodnodige reparaties binnenin, "begonnen we de tuin uit elkaar te trekken", zegt Joyce. "Het zag eruit als een houtkapoperatie daar." Overlevende bomen, struiken en daglelies werden gesnoeid of verplaatst naar nieuwe plekken, waardoor de weg vrijmaakte voor twee stenen patio's met elkaar verbonden door stenen trappen - gevolgd door een lawine van kleuren.

In een gek streepje om de beste bloemvariëteiten en kleurencombinaties te vinden: "Ik reed helemaal over New England, " zegt Joyce. Uiteindelijk vestigde ze zich met een nabijgelegen kinderdagverblijf, waar ze regelmatig haar met tarp omzoomde SUV laadt.

Getoond: Een gelaagd blijvend bed links begint met de phlox van 'David's Lavender' en wint de hoogte met 'Little Goldstar' zwartogige Susans voordat ze op bijna ooghoogte komen met daglelies 'Party Queen' en 'Chicago Rosy'.

Nooit klaar

Foto door Courtesy van Joyce Hannaford

Op een ochtend begin mei tikte ze haar to-do-lijst af. "Ik moet meer stenen kopen voor de waterpartij, dan ga ik naar de kinderkamer voor impatiens, dan kom ik langs bij een handelsschool waar ze lesgeven en planten verkopen om geld in te zamelen. Ze hebben deze Duitse klimop die ik kan op kinderdagverblijf en gekleurde geraniums in vreemde kavels. ' De impatiens waren voorbestemd voor vijf whisky-half-vaten en de klimop en geraniums voor een rij etalagedozen uitgerust, natuurlijk met automatische misters.

Getoond: In deze container worden rode pelargonium, magenta celosia en blauwe lobelia weergalmd door Perzisch schild.

Tuinieren om te delen

Foto door Courtesy van Joyce Hannaford

Wanneer is meer en meer te veel? "Tuinders worden allemaal uit hetzelfde kleed gesneden", zegt Joyce, die tot de plaatselijke tuinclub behoort en niets liever doet dan het herverdelen van planten uit haar tuin. "We tuinieren er niet alleen naar, we doen het om te delen." Ze voegt eraan toe: "Er valt altijd meer te leren."

Getoond: Het pad van de oprijlaan naar de cocktailpatio dondert door warmroze, karmozijnrode en witte impatiens en bladplanten, waaronder hosta 'Minuteman' en oren van lammeren. Het toevoegen van hoogte aan deze groepering zijn rudbeckia, oosterse lelies, een huilende wijnstok die uit een verhoogde terra-cotta plantenbak morst en een Japanse esdoorn, waarvan de roestrode bladeren echo-wasbegonia's achter de hosta zweven.

Veel genoten

Foto door Courtesy van Joyce Hannaford

Joyce, een kieskeurige notulist en amateurfotograaf, neemt haar iPad mee naar de tuin om haar aanplant op te nemen en aan te passen. Net als andere tuinders, zal ze haar horihori-tuinmes ook graag lang genoeg pauzeren om tips uit te wisselen met vreemden over het hek; een fietser die toevallig bleek een landschapsarchitect te zijn, die ze nu als een vriend en bron beschouwt.

Getoond: Een zicht op het tuinhuis, omlijst door 'Scintillation' rododendron, 'Delaware Valley White' azalea en een 'Bloodgood' Japanse esdoorn.

In Memoriam

Foto door Courtesy van Joyce Hannaford

Om te helpen de bloeiendste dagen van het jaar te vieren, midden juli, nodigt Joyce in ongeveer 80 gasten uit. Ze komen in de buurt van een reeks platte, bruinachtige rode stapstenen gekroond door een met de inscriptie SUSAN'S WAY. Susan was een goede vriend van Joyce, en de twee vrouwen hadden de stenen in Franconia verzameld tijdens een van hun laatste reizen samen. Nadat Susan in 2005 aan eierstokkanker was overleden, heeft Joyce dit gebied ter nagedachtenis gereserveerd.

Susan's Way

Foto door Courtesy van Joyce Hannaford

"Ze vond het heerlijk om op die manier te komen omdat ze zei dat je nooit weet wat je zult zien - het is altijd een verrassing, " herinnert Joyce zich van haar vriend. "De tuin evolueert altijd."

Net als elk goed leven, goed onderhouden leven.

Weergegeven: een pad gemarkeerd SUSAN'S MANIER, ter nagedachtenis aan een goede vriend, begroet gasten als ze de tuin binnengaan.

Een paar van haar favorieten

Foto door Courtesy van Joyce Hannaford

Geurige oosterse lelies hebben volle zon en goed doorlatende grond nodig. Hun sensationele bloei, in tegenstelling tot die van daglelies, duurt weken.

'Belonica'
Dubbele roze bloemen met witte marges open op 4-voetstelen in juli en augustus.