Bono gebruikt de schijnwerpers voor betekenis

In 1960 kreeg Dublin Hewson vroege lessen in tegenspoed. Met een rooms-katholieke vader en protestantse moeder, die stierf toen hij pas 14 was, groeide Paul op temidden van het geweld en de haat van een Noord-Ierland, bitter verdeeld door religieuze en politieke kwesties.

Als tiener vond hij een positieve uitlaatklep nadat hij had gereageerd op de aankondiging van een schoolgenoot op een prikbord op zoek naar leden voor een nieuwe band. Uiteindelijk vond het kind met de bijnaam Bono ook zijn stem: 'Ik was zo'n slechte gitarist dat ze het op een dag voor me brak dat ik misschien in plaats daarvan moest zingen. Ik had het eerder geprobeerd, maar ik had helemaal geen stem. Ik herinner me de dag dat ik merkte dat ik kon zingen. Ik zei: "Oh, zo doe je het." "

Tekst: Sunday Bloody Sunday

Ik kan het nieuws vandaag niet geloven. Ik kan mijn ogen niet sluiten en het weg laten gaan. Hoe lang, hoe lang moeten we dit lied zingen? Hoe lang, hoe lang? Want vanavond
we kunnen vanavond één zijn.

Gebroken flessen onder kindervoeten. Lichamen die door de doodlopende straat worden uitgestrooid. Maar ik zal er geen acht op slaan
gevechtsoproep. Het steunt mijn rug, steunt mijn rug tegen de muur.

Zondag, bloederige zondag. Zondag, bloederige zondag.

En de strijd is net begonnen. Er zijn er veel verloren,
maar vertel me wie heeft gewonnen? De loopgraven groeven erin
onze harten. En moeders, kinderen, broers, zussen. Uit elkaar gerukt.

Zondag, bloederige zondag. Zondag, bloederige zondag.

Veeg de tranen uit je ogen. Veeg je tranen weg. Ik veeg je tranen weg. Ik veeg je tranen weg. Ik veeg je bloeddoorlopen ogen af. Zondag, bloederige zondag. Zondag, bloederige zondag.

En het is waar dat we immuun zijn. Wanneer feit fictie is en
Tv realiteit. En vandaag huilen de miljoenen. We eten en drinken terwijl ze morgen sterven.

De echte strijd is net begonnen om de overwinning te claimen
Jezus won op … zondag, bloederige zondag zondag, bloederige zondag …

Vanaf dat moment was Bono niet bang om zich uit te spreken, hij schreef vaak teksten met sociale, religieuze of politieke thema's (rechts, teksten bij de single "Sunday Bloody Sunday" van U2 uit 1983) en gaf zijn stem aan humanitaire doelen. Een van zijn eerste uitstapjes naar humanitair werk kwam in 1984 toen hij deel uitmaakte van Band Aid en zong op de single 'Do They Know It's Christmas?' Met opbrengsten die ten goede kwamen aan hongersnoodhulp in Ethiopië. Een daaropvolgende reis naar Afrika die Bono nam met zijn vrouw, Alison, was de vonk die zijn activistische inspanningen aanwakkerde. Zoals hij Oprah ooit vertelde: “Beroemdheid is een beetje dom. Maar het is valuta en je wilt het goed uitgeven. '

Sindsdien heeft Bono miljoenen mensen geholpen door zijn tijd en geld te geven aan UNICEF, Amnesty International, Greenpeace, DATA (Schuld, AIDS, Handel, Afrika), ONE en (RED) om er maar een paar te noemen. Hij is genomineerd voor de Nobelprijs voor de vrede, geridderd door de koningin van Engeland en uitgeroepen tot Time Person of the Year en heeft allianties gesloten met enkele van 's werelds machtigste leiders.

Uitspreken brengt natuurlijk risico's met zich mee. Tijdens een live-optreden in 1987 veroordeelde hij een bomaanslag door het Ierse Republikeinse leger die 11 levens eiste, die ontvoeringsdreigingen en een aanval van IRA-aanhangers op een voertuig met bandleden uitlokte.

Maar Bono blijft zijn stem gebruiken voor mensen in nood. Op de vraag van Larry King waarom hij alles doet wat hij doet, zei hij: "Ik doe alleen wat mensen zouden doen als ze de tijd en het geld hadden."